Złap je wszystkie!

Jakiś czas temu, opowiadałam znajomym ze studiów o Wrocławiu i krasnalach, jakie można tam spotkać. Mowa oczywiście o niewielkich rzeźbach rozsianych na terenie miasta, których stawianie można śmiało określić mianem zjawiska społecznego. Opowieść spodobała się na tyle, że narodził się pomysł jednodniowego wyjazdu. 

Pierwsze krasnale pojawiły się w 2005 roku, jako część strategii promującej miasto. W założeniu miały stać się jego symbolem (reklamują Wrocław nawet na zagranicznych targach turystycznych). Dlaczego właśnie krasnale? Nie jest tak, że ktoś pewnego dnia usiadł i stwierdził, że krasnal to dobry motyw dla Wrocławia. Ma to swoje uzasadnienie w nie tak dalekiej historii..

Florianek

Capgeminiusz Programista

Do dnia dzisiejszego przybyło blisko 300 statuetek; tworzone są przez artystów z całej Polski, a ich opiekunami są instytucje publiczne, firmy oraz osoby prywatne. 

Jak je znaleźć? Nic prostszego. Jeśli tylko podróżujemy w stronę rynku, mamy sporą szansę natrafić na co najmniej kilka z nich. Przy czym należy pamiętać, że mogą być zlokalizowane nie tylko na ziemi, ale też na latarniach, czy fasadach budynków.

Wypłatnik

Warto zaopatrzyć się w mapę, która nie tylko ułatwi znajdywanie krasnoludków, ale pozwoli też poznać ich imiona. Niektóre posiadają tabliczki informacyjne, ale większość pozostaje dla przechodniów anonimowa. Mapę, o której wspomniałam, można dostać chyba we wszystkich sklepach z pamiątkami. Kosztuje 6 - 8 zł (w zależności od stopnia aktualności).  Niektóre przedstawiają lokalizację 100 rzeźb, ale po co płacić, skoro taką samą mapę dostaniemy w informacji turystycznej za darmo?  Chociażby w holu dworca kolejowego, nieopodal kas biletowych. Tam właśnie udałam się wraz ze znajomą kilka dni temu, zaraz po przyjeździe do Wrocławia. 
Dla tych, którzy wolą elektroniczne rozwiązania zdradzę, że istnieje również mapka online. Można więc śmiało maszerować z telefonem w dłoni. 

Pierożnik

Jeśli miałabym coś więcej doradzić przyszłym poszukiwaczom krasnali, to ubranie wygodnych butów. Brzmi to banalnie, a nawet śmiesznie,  ale Wrocław w wielu miejscach usiany jest kostką, a warto mieć na względzie, że aby złapać je wszystkie, trzeba się będzie sporo nachodzić. Nie wiem nawet, czy możliwe jest to w jeden dzień, ale warto  upolować w obiektywie chociaż część z nich. 

Ten rodzaj aktywności ma kilka niezaprzeczalnych zalet, z którymi innym atrakcjom turystycznym może być ciężko konkurować: dostępny jest 24h/dobę, za darmo i na powietrzu. Nikt nie chce pobierać opłat za fotografowanie, czy też nie zwraca uwagi, że tego robić nie wolno. W każdym momencie można udać się na kawę, czy zwiedzić coś innego. Polecam każdemu - młodym, starszym, wycieczkom szkolnym, rodzicom z dziećmi.

fot. archiwum mmwrocław/Michał Potocki

Choć naszym głównym celem było poszukiwanie krasnali, postanowiłyśmy również odwiedzić punkt widokowy mieszczący się na 49 piętrze  Sky Tower. Budynek ten wyraźnie odznacza się na tle architektury miasta - przykuwa uwagę na długo przed tym, nim pociąg zawinie do stacji. Można tam śmiało ruszyć na piechotę, co też i my zrobiłyśmy. 

Warto zaznaczyć, że na miejscu trzeba się stawić o określonej godzinie, gdyż  interesanci wpuszczani są do windy co pół godziny. Mniej więcej tyle czasu (raczej mniej, niż więcej) można spędzić na podziwianiu widoków i zrobieniu sobie pamiątkowego zdjęcia.  

Bilet normalny kosztuje 12 zł, a ulgowy 8 zł. W weekendy jest ciut drożej. Czy to wygórowana cena? Mam porównanie jedynie do tarasu widokowego w Pałacu Kultury i Nauki w Warszawie, gdzie wjazd na górę kosztuje odpowiednio 20 i 15 zł, jednak jeśli nam się spodoba, możemy tam siedzieć i cały dzień.  W obu przypadkach istnieje też możliwość wycieczek grupowych, ale nigdy się tym nie interesowałam.

Przykładowe zdjęcia z Sky Tower

Podstawowe pytanie brzmi, czy warto wydać 12 zł, by popatrzeć na Wrocław z wysokości ok. 200 metrów? Moim zdaniem raz nie zaszkodzi, chociaż jeśli ktoś liczy na wystrzałową sesję fotograficzną, to może się nieco rozczarować. Zwłaszcza, jeśli na tę samą godzinę zjawi się większa grupa ludzi. My miałyśmy ten komfort, że trafiłyśmy na nieliczne towarzystwo (zarówno przed nami, jak i po nas  grupy były liczniejsze). Prawie cały dostępny czas straciłyśmy jednak na robieniu zdjęć na tle greenboxa i ich drukowaniu. Jest to na pewno miła pamiątka, ale żałuję, że tego czasu nie było więcej. Podobno przy ładnej pogodzie można zaobserwować górę Ślężę, a nawet Śnieżkę. My musiałyśmy się zadowolić marcową aurą i widokiem na miasto.

Podsumowując, jeśli ktoś chciałby się pochwalić, że odwiedził najwyższy budynek w Polsce, powinien się udać do Wrocławia. W trawie piszczy, że w 2020 r. w stolicy wyrośnie mu, a nawet przerośnie go konkurencja. Warto się więc pospieszyć.